İleride bir gün, yıllar sonra bir gün, bir ayağı çukurda bir emekli albay çıkıp da; "Evet Sur'da, Silopi'de, Cizre'de silahlı veya sivil, yaşlı veya genç, erkek veya kadın olup olmadığına bakmaksızın bazı kötü şeyler yaptık. Bize gelen emir böyleydi. Yıllardır her gece rüyamda bunları görüyorum..." filan diyerek günah çıkartmaya çalışıp itiraflarda bulununca "Vay arkadaş meğer işin gerçeği nelermiş" diyecek körlükten uzak tutsun kendimiz bizi...
İleride bir gün; çocuklarınız "Savaşta sen ne yaptın?" dediklerinde "Valla yavrum ben o sıralarda bol bol iddaa oynuyordum. Annen de sürekli kahve eşliğinde Kürk Mantolu Madonna okuyordu." diyecek yüzsüzlükten uzat tutsun kendimiz bizi...
Şimdi kimileri, sonradan aydınlanmış(!) olmanın dayanılmaz hafifliğiyle 90'lı yıllarda yaşanan vahşetler için "O zamanlar iletişim bu kadar kuvvetli değildi tabii; bi tek TRT vardı... Şimdi ohooo, Facebook, Twitter filan..." cümlesine sığınıyor olabilir amennâ... Lâkin ileride bir gün bu cümleler miyâdını doldurmuş olacak. İşte o gün geldiğinde aklanıp paklanmak için uygun bahaneyi içeren cümle arama acizliğinden uzak tutsun kendimiz bizi...
Eyvallah hepimizin elini kolunu bağladılar. Ama hiç olmazsa ses edelim kardeşim benim, ses edelim... Mesela ben diyeyim ki; bu insan haklarına aykırıdır. Sen de de ki hak olan bu değildir. Ben diyeyim ki insanlık onurunın zerresinden nasibini alan buna dur der. Sen de de ki benim Allah'ımla sizin Allah'ınız bir değildir. Mesela ben diyeyim ki; bunun hesabı elbet görülecek. Sen de de ki şüphesiz ki biz hesabımızı mahşere bırakmayacağız.
Sükûtun erdem olduğu zamanlar geride kaldı çünkü. Çünkü devir öyle bir devir ki sessizlik asaletten değil; ancak vicdansızlıktan kaynaklanabilir...
Bektaşi Rıza Tevfik'in nefesinde dediği gibi:
"Çöllerde dolaşıp seraba bakma
Allah Allah deyü havaya bakma
Talibi hak isen kitaba bakma
Okumak bilirsen Kuran sendedir..."
Sessizliğin ağırlığından korusun kendimiz bizi...
Biz kendimizi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder